Ahval

*içimdeki kahramanı arıyorum *  isimsiz bir sokakta kim olduğumu bilmeden yürürken buluyorum kendimi. adım yok, yüzüm bir karartıdan ibaret. sesim bir şarkının melodisini hatırlatıyor bana. adımlarım yeni yürümeye başlayan bir bebeğin adımları adeta. birini görüyorum, kayboluyor. koşacağım, ayaklarımdan başlayan bir sızı sarıyor bedenimi. yokluk hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. yolunu kaybetmiş biriydim belkide, belkide yolunu arayan biri. farklı şeyler. topladığım tüm gücümle adım atıyorum. sonra bir adım daha, bir adım, sonra yine.. olacak, yürümeye başlıyorum. yürüdüğüm yolda ayak izleri görüyorum. buradan birileri geçmiş. demek aynı yolları yürüyenler, aynı yolları arayanlar olmuş. ayak izleri ayrılıyor, demek kimi aradığını bulmuş kimi kaybolmuş.  fakat hiç ayak basılmamış bir yol seçiyorum.    Farklı değilim, ama sizin gibi de olmayacağım. yoluma çıkan ilk engelde düşüyorum. ellerimle dizimi tuttuğumda elime kan geliyor. tuttuğum yer kan oluyor.  karanlık, a

Trabzon'u bilirsiniz, burada her şey aynı. Trabzon'a geldim fakat bu sefer farklı. Ötekilere benzemiyor. İnsanlara ayrı bakıyorum, farklı bir pencereden görüyorum.  Baktığım yerleri sadece manzara olarak görmüyorum, anılarla yaşıyorum. Konuştuğum insanlarla sadece beni tanısınlar diye konuşmuyorum. Bu diğer gezmelere benzemiyor, kendimi buluyorum. Cenazede yaşadıklarımı yaşıyorum burada. Gittiğim yerlere gidiyorum , aynı yerleri, aynı odaları, aynı çatıları geziyorum, aynı insanlara tanıtıyorum kendimi hiç tanışmamış gibi. İnsanlar onlardan bahsediyorlar hiç ölmemişler gibi. O gün hiç yaşanmamış,sanki dedemi arasam telefonun ucunda 'alo' diyen o olacakmış gibi. Bu sefer farklı.  Köye gelir gelmez mezarlıktan sonra balkona çıkıyorum, o gün elimizde matkapla ismimizi kazıyıp tarih attığımız evin tahtalarına bakıyorum. Her şey bıraktığımız gibi. Yıllar geçti hala aynı acının izlerini taşıyor. Göz yaşları hala üzerinde. Neredeyse 100 yıldan fazladır ayakta o

*saptığım bir başka yolun başındasın -döndüm. saklanmak istiyorum gül bahçesinde onlarla solmak, onlarla yeşermek istiyorum. iliklerim ıslansın yağan yağmurda görenler ayışığında seçsin bizi en güzel yapraklar dökülsün toprağa da, unutulmasın en güzel çiçek açışımız fısıltıyla konuşalım toprağa rüzgar dağıtsın güllerin kokusunu sanki o gün solacakmış gibi doğalım yeni güne. en sevdiğim bahçıvan amca sulasın bugün gülleri toprağı şeker yiyen çocuk havalandırsın. gölge düşmesin üzerimize, son kalan yaprakta olsun umudumuz sabahın ilk ışıklarında düşelim toprağa. geceye not 'Böyle gitmez Öfkeyle yanıyorsun Böyle gitmez Bırakalım bu son olsun.'