bir hal var bende

*içimdeki kahramanı arıyorum

*

 isimsiz bir sokakta kim olduğumu bilmeden yürürken buluyorum kendimi. adım yok, yüzüm bir karartıdan ibaret. sesim bir şarkının melodisini hatırlatıyor bana. adımlarım yeni yürümeye başlayan bir bebeğin adımları adeta. birini görüyorum, kayboluyor. koşacağım, ayaklarımdan başlayan bir sızı sarıyor bedenimi. yokluk hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. yolunu kaybetmiş biriydim belkide, belkide yolunu arayan biri.

farklı şeyler.

topladığım tüm gücümle adım atıyorum. sonra bir adım daha, bir adım, sonra yine.. olacak, yürümeye başlıyorum. yürüdüğüm yolda ayak izleri görüyorum. buradan birileri geçmiş. demek aynı yolları yürüyenler, aynı yolları arayanlar olmuş. ayak izleri ayrılıyor, demek kimi aradığını bulmuş kimi kaybolmuş. 

fakat hiç ayak basılmamış bir yol seçiyorum.  

Farklı değilim, ama sizin gibi de olmayacağım.

yoluma çıkan ilk engelde düşüyorum. ellerimle dizimi tuttuğumda elime kan geliyor. tuttuğum yer kan oluyor. 

karanlık, ama görüyorum.

zihnimde karmaşık bir harita, yolun sonunu kestiremiyorum.uzakta birkaç insan beliriyor, aniden etrafım kalabalıklaşmaya başlıyor. anlam veremediğim bir hengamenin içinde buluyorum kendimi. tek isteğim buradan uzaklaşmak. 
 bir hayal kahramanı değilim yahut düşler ülkesinde yaşamıyorum.  korkularında yaşayan,  kendini kahraman sanan biriyim belki de.  Farklı değilim, ama sizin gibi de olmayacağım.

kalbim kahraman olacak kadar güçlü mü bilmiyorum ama belki bir gün bende hatalarıma savaş açabilir, korkularımla yüzleşebilirim. belki artık yüzüm bir karartıdan ibaret olmaz ya da belki sesim farklı bir şarkının melodisini hatırlatır. adımlarımı daha sert atarım bu arnavut kaldırımlara. belki bir gün rüzgar farklı yönden eser de her şey daha farklı olur. 
 hani olur da bir gün .. belki.

*

*içimdeki kahramanı özlüyorum. neredesin?

''her zaman bir umut vardır, hayatta kalın, hayatla kalın''