bir gölge geçti yanımdan kızarmış yüzü kaldırımlara dönük rüzgarı yoluna katarak geçti bu şehirden bugün güneş kavgayla doğdu kavgası karanlığadır dedim - değilmiş- di'li geçmiş zamanda buldum kendimi arkamı dönüp baktığımda her şey tek kare fotoğrafa sığıyordu birkaç satır not alıyordum buğulu gözlerle 'bugün, kazınsın aklına' diyordum kapının eşiğindeki çıkmaz sesimle yine yakınıyorum zamandan bir har ki beynimde ha unuttun, ha unutursun gitsen yahut hep kalsan değişmez bir iz ki aklında hatıran eskise de silinmez açılmıyor sonsuz kapılar size ummayın bir kurşunla ölmeyi her gün yeniden ölürsünüz belki de yaşamak denir buna her dilde