bir gölge
geçti yanımdan
kızarmış yüzü kaldırımlara dönük
rüzgarı yoluna katarak geçti bu şehirden
bugün güneş kavgayla doğdu
kavgası karanlığadır dedim
- değilmiş-
di'li geçmiş zamanda buldum kendimi
arkamı
dönüp baktığımda
her şey
tek kare fotoğrafa sığıyordu
birkaç satır not alıyordum buğulu gözlerle
'bugün, kazınsın aklına' diyordum
kapının eşiğindeki çıkmaz sesimle
yine yakınıyorum zamandan
bir har ki beynimde
ha unuttun, ha unutursun
gitsen yahut hep kalsan değişmez
bir iz ki aklında
hatıran eskise de silinmez
açılmıyor
sonsuz kapılar size
ummayın
bir kurşunla ölmeyi
her gün
yeniden ölürsünüz belki de
yaşamak
denir buna her dilde
����
YanıtlaSil